Afgelopen week vond hét urban sketch evenement van het jaar plaats: Het Urban Sketch Symposium. En dit jaar was het 10e jaar. Een jaarlijks meerdaags evenement waar schetsers van over de hele wereld op af komen. Om zelf te schetsen, samen te schetsen, te ontmoeten, om workshops te volgen en sommigen om workshops te geven. Eerdere symposia waren onder andere in Porto, Chicago, Manchester en Singapore, en dit jaar was het in Amsterdam. Uitgerekend gelijktijdig met de hittegolf die ons land teisterde. Om een idee te geven: er waren ca 600 ingeschreven deelnemers uit 47 landen en ca 40 vrijwilligers en 1200-1500 schetsers in de straten van Amsterdam.
Zelf ben ik 1 dag geweest, de donderdag, samen met vriendin Dee. Wij hadden ons niet voor het evenement ingeschreven; de sketchcrawls waren voor iedereen toegankelijk. Ik vond 1 dag wel genoeg. Achteraf geen slecht idee, gezien de hitte.
Ik heb een beetje gemengde gevoelens bij urban sketching. Ik vind het leuk om te doen, wil het heel graag doen, maar word er ook heel onrustig van. Ik krijg altijd haast, die ik niet onder controle krijg, wil alles snel-snel en ik vind geen rust. Lekker rustig een schetsje maken is er bij mij niet bij.
Maar begin bij het begin:
Een week eerder was een op social media beroemde schetser reeds in het land en zij nodigde een ieder uit om samen met haar in Gouda te gaan schetsen. Daar ben ik naartoe gegaan.
Haar tip: eerst kleur en daarna pen. Precies omgekeerd van hoe is het doorgaans doe.
Dat heb ik ook eens geprobeerd:
Enfin, een week later in Amsterdam:
Het was eigenlijk te warm. We zochten in eerste instantie een koele schaduwrijke plek. Of het ook een plek was voor een mooie schets was van ondergeschikt belang. Zoals je ziet was het niet mijn dag. Ach, volgende keer beter.
