Allereerst was er een Sketchcrawl in het Mauritshuis. Omdat inkt en verf in het museum niet toegestaan zijn, waren de deelnemers genoodzaakt te schetsen met potlood. Ik had echter mijn iPad meegenomen en heb daarmee geschetst. Ik heb er 3 schetsen gemaakt, waarvan ik er twee eigenlijk nog verder wil uitwerken, maar tot nu toe is daar nog niet veel van terecht gekomen.
Deze maakte ik het eerst, ik zat in de hal bij het trapgat. Mijn bedoeling was/is om de gehele tekening opnieuw onder handen te nemen en op een nieuwe laag de lijnen strakker te maken en de kleuren mooier in te kleuren, om dan als laatste de juiste schaduwen en hooglichten toe te voegen. Ik ben er wel aan begonnen, maar verder dan dit ben ik nog niet gekomen:
Deze maakte ik het eerst, ik zat in de hal bij het trapgat. Mijn bedoeling was/is om de gehele tekening opnieuw onder handen te nemen en op een nieuwe laag de lijnen strakker te maken en de kleuren mooier in te kleuren, om dan als laatste de juiste schaduwen en hooglichten toe te voegen. Ik ben er wel aan begonnen, maar verder dan dit ben ik nog niet gekomen:
De tweede schets maakte ik in een zaaltje met (oa) twee portretten van Rubens. Hier was mijn gedachte: laat ik nu eerst maar de kamer mooi tekenen, dan kan ik daarna wel mensen voor de schilderijen tekenen. Daar is dus niets van terechtgekomen en ik denk niet dat ik dat nog ga doen, want het plaatje bevalt me zo wel:
Bij de derde tekening ging ik voor de Stier van Potter zitten. Wat een groot schilderij eigenlijk.
Hier heb ik toch weer geprobeerd een beetje losser te werk te gaan, want de vorige vond ik een beetje stijfjes. Deze is ook niet af, de tijd was om en ondertussen was ik ook al niet meer zo geconcentreerd, best een beetje moe. Ik heb nog wel de hoop hier nog verder iets mee te doen. Ik heb foto's gemaakt ter ondersteuning hiervan, maar vooralsnog heeft het geen prioriteit voor mij. Dit is m (tot nu toe):
Het grappige is dat, als je iets tekent, je het eigenlijk veel beter bekijkt en dat alle details je veel beter bijblijven, dan wanneer je gewoon kijkt of fotografeert. Dat maakt het urban sketching ook zo een leuke (vakantie) bezigheid.
Ik ben naar de Kunsthal geweest, alwaar een tentoonstelling gaande is van hyperrealistische beelden. Ik vond het een prachtige tentoonstelling. Ik heb er niet getekend, maar gefotografeerd. Wat ik het bijzondere aan deze tentoonstelling vond is eigenlijk het publiek in relatie tot de beelden. De beelden zijn zo levensecht, levensgroot (en zelfs groter) en de huidige museumbezoeker (ik ook moet ik bekennen) loopt gewapend met telefoon/camera om alles vast te leggen. Het levert zo een raar plaatje op als je een persoon naakt ziet met een tiental geconcentreerd kijkende, inzoomende toeschouwers met camera's eromheen. Eenmaal thuis heb ik tekeningen gemaakt van een aantal foto’s die ik daar heb gemaakt, waarin het mij juist om die interactie gaat:
Tot slot, omdat het in de buurt is, ben ik ook weer eens binnengelopen bij museum de Pont. Daar is op dit moment een tentoonstelling van het werk van Rieneke Dijkstra. Ik heb er niet getekend, maar een paar foto's gemaakt onder andere een foto van een video, die ik later thuis heb nagetekend:
Bij de derde tekening ging ik voor de Stier van Potter zitten. Wat een groot schilderij eigenlijk.
Hier heb ik toch weer geprobeerd een beetje losser te werk te gaan, want de vorige vond ik een beetje stijfjes. Deze is ook niet af, de tijd was om en ondertussen was ik ook al niet meer zo geconcentreerd, best een beetje moe. Ik heb nog wel de hoop hier nog verder iets mee te doen. Ik heb foto's gemaakt ter ondersteuning hiervan, maar vooralsnog heeft het geen prioriteit voor mij. Dit is m (tot nu toe):
Het grappige is dat, als je iets tekent, je het eigenlijk veel beter bekijkt en dat alle details je veel beter bijblijven, dan wanneer je gewoon kijkt of fotografeert. Dat maakt het urban sketching ook zo een leuke (vakantie) bezigheid.
Ik ben naar de Kunsthal geweest, alwaar een tentoonstelling gaande is van hyperrealistische beelden. Ik vond het een prachtige tentoonstelling. Ik heb er niet getekend, maar gefotografeerd. Wat ik het bijzondere aan deze tentoonstelling vond is eigenlijk het publiek in relatie tot de beelden. De beelden zijn zo levensecht, levensgroot (en zelfs groter) en de huidige museumbezoeker (ik ook moet ik bekennen) loopt gewapend met telefoon/camera om alles vast te leggen. Het levert zo een raar plaatje op als je een persoon naakt ziet met een tiental geconcentreerd kijkende, inzoomende toeschouwers met camera's eromheen. Eenmaal thuis heb ik tekeningen gemaakt van een aantal foto’s die ik daar heb gemaakt, waarin het mij juist om die interactie gaat:
Tot slot, omdat het in de buurt is, ben ik ook weer eens binnengelopen bij museum de Pont. Daar is op dit moment een tentoonstelling van het werk van Rieneke Dijkstra. Ik heb er niet getekend, maar een paar foto's gemaakt onder andere een foto van een video, die ik later thuis heb nagetekend:
Het is een video van een Engels schoolmeisje dat in een museum een schilderij (van Picasso?) natekent. Je ziet alleen het meisje geconcentreerd tekenen, wat ze tekent kun je niet zien.
En zo is de cirkel weer rond.
