Ingelijst is niet het juiste woord. Het is meer: een verzonnen ophangsysteem dat tevens vervoerbaar is. Het werkstuk is (zonder lijst) 97 x 225 cm. Een 'harde' lijst maakt het werk al meteen onvervoerbaar (in ieder geval voor mij). Hier moest ik iets anders op verzinnen. Mijn gedachten gingen uit naar de
traditionele chinese scroll, althans iets in die richting. Bijkomende complicatie: het is groter dan mijn werktafel van 1 bij 2 meter.
Stap 1: Het moest worden verstevigd. Het is gemaakt op rijstpapier, dus dat scheurt en kreukt veel te gemakkelijk. Na vele discussies met alle mogelijke (schilder)vrienden heb ik besloten het te verstevigen met plakvlieseline. Katoenen plakvlieseline. (Een voor mij nieuw produkt. Het heeft een mooie geweven structuur als echte katoen, niet viltachtig als 'gewone' plakvlieseline). Na diverse proefplakstukjes ben ik aan de slag gegaan, geholpen door een vriendin. Zoiets groots strijken bleek echter toch van een andere orde dan die proefstukjes die ik tot nu toe had gedaan. Alleen maar strijken leverde heel veel kreukels op, het papier bleek niet meer vlak na beschildering. Met name op de overgang van inkt naar lege vlakken kreukelde het het ergst. Ik had het ook niet vooraf geplakt, zoals ik altijd doe. Maar dat kon nu niet omdat mijn plaktafel niet groot genoeg is.
Ik was al een beetje wanhopig en wilde het al opgeven toen een vriendin zei dat ik het moest natmaken. Maar daar was ik wel bang voor, bij een proefstukje had ik al gezien dat nat strijken het papier doet rullen en dan is het werk helemaal verloren. Maar zoals het op dit moment was, was het absoluut niet mooi genoeg om te exposeren. Dus toch maar natspuiten, nog eens mee experimenteren op een proefje. De oplossing bleek natspuiten en wachten, wachten tot het niet meer nat is maar wel vochtig. Klam zeg maar. En weg gingen de kreukels bij het strijken over het klamme papier. Wachten op het juiste moment tussen nat en droog was de oplossing.
Stap2: Hoe gaan we het ophangbaar maken. Het blijkt maar weer hoe belangrijk het is om iets mooi op te hangen, alles valt of staat ermee. En dat terwijl ik inlijsten toch altijd meer als een last dan als een lust ervaar. Ik schilder liever. Enfin, om het netjes te maken moest er toch iets van een rand omheen en het geheel is zo dun en licht dat plakken mooier is dan naaien. Een stikrand eromheen leek me niets. Ik heb gekozen voor lint in een neutrale kleur. Lussen boven en onder van hetzelfde lint en boven en onder een stok zodat het mooi recht hangt.
Klaar ... dacht ik, maar het hing nog steeds niet helemaal mooi. om er voor te zorgen dat de bovenrand niet ging lubberen moest ik de bovenrand aan de achterkant toch verstevigen met een latje, onder ook maar meteen gedaan en nu hangt het ... eindelijk!
Zie foto
